Webb Uzay Teleskobu, iki nefes kesici fotoğraf çekti!

Webb Uzay Teleskobu yakın zamanda Halka Bulutsusu‘nu iki ana görüntüleyiciyle görüntüleyerek gaz oluşumunu daha önce hiç görülmemiş ayrıntılarla ortaya çıkardı. Uzaya gönderilmesinden bu yana astronomiye katkıları saymakla bitmeyen Webb’in nefes kesen görüntüleri, bulutsudaki ve iç bölgesindeki sıcak gazla dolu hidrojen açısından zengin kürecikleri gösteriyor.

Webb Uzay Teleskobu, Halka Bulutsusu’nu görüntüledi

İlk kez 1779’da keşfedilen bulutsu, Webb’in Yakın Kızılötesi Kamerası (NIRCam) ve onun Orta Kızılötesi cihazı (MIRI) tarafından görüntülendi; bu fotoğraflar, gezegenimsi bulutsunun yapısının ve bileşiminin farklı yönlerini gösteriyor. Yeni NIRCam görüntüsü, iç halkanın yapısının özelliklerini vurgularken MIRI görüntüsü, bulutsunun dış özelliklerinin ayrıntılarını detaylandırıyor.

Sol: NIRCam ile çekildi. – Sağ: MIRI ile çekildi.

Bulutsu, uzayda bulunan ve geniş alanlara yayılmış olan kozmik toz, hidrojen, helyum ve diğer iyonize gazlardan oluşan bulutsu bir yapıdır. Eskiden galaksileri de kapsayacak şekilde yaygın gök cisimlerine verilen isim iken, astronominin ilerlemesi ile galaksi ile bulutsu farklı anlamlarda kullanılmaya başlamıştır.

Ünlenen adıyla “Halka Bulutsusu” Çalgı takımyıldızının kuzeyinde bulunan ve kataloglarda Messier 57, M57 veya NGC 6720 olarak yer alan gezegenimsi bulutsudur. Gökyüzündeki en parlak gezegenimsi bulutsulardan biri olarak, Halka Bulutsusu küçük bir teleskopla bile görülebilir. Ancak tabii ki bu kadar ayrıntılı ve kaliteli bir fotoğrafın başka bir cihaz ile çekilmesine imkan yok.

Avrupa Uzay Ajansı’nın görüntüyü açıklayan açıklamasına göre, bulutsu halka şeklinde ve bulutsunun boşluğunda ragbi topu şeklinde bir gaz ve toz kombinasyonu bulunuyor. NASA’ya göre birçok bulutsu, yıldızlar öldükçe oluşur ve bazı bulutsular yeni yıldızların doğduğu bölgelerdir.

Halka Bulutsusu Dünya’dan yaklaşık 2.500 ışıkyılı uzaklıkta yer almaktadır. Ana halkası, bulutsunun çekirdeğinde ölmekte olan bir yıldızın dışarı doğru fırlattığı gazdan oluşuyor. Kendi Güneşimiz, yaklaşık beş milyar yıl sonra nihayet sona erdiğinde bir bulutsuya sahip olabilir.

Kaynak: Shiftdelete